Maður hefur lítið vit á stjórnmálum. En samt finnst manni samt alltaf að þeir sem eru við stjórn, séu alltaf að gera eitthvað öfugt við það sem maður ætlaði að kjósa. Þá skiptir ekki megin máli hvort þeir flokkar séu til hægri eða vinstri. Ég aðhillist þó frekar vinstri stefnu (jafnaðar), en hægri (skara að sér).
Ég hef oft verið að hugsa, af hverju staðan á Íslandi sé ennn (og reyndar allstaðar annarstaðar líka), að ríkir verða altaf ríkari á kostnað allra annarra. Það hlítur auðvitað að vera stefna allra (eða þeirra 90-95% sem eru ekki í hópi forréttindahópa), að jafna þessa stöðu. Samt virðist það vera þannig að flestir í þessum hópi, kjósi alltaf yfir sig það sama (eða nánast sama), skítin eftir hverjar einustu kosningar. Og þó ótrúlegt sé að þá er það stundum meðvitað, þar sem fólk er að kjósa þá flokka sem gefa út á það að vera hagsmunahópar fyrir ójöfnuði. Hinir sem reyna þó að kjósa flokka sem gefa sig út að vera flokkar jöfnunar og jafnréttis, fá síðan oft blauta tusku í andlitið, þegar þeir flokkar komast til valda (ég held þó að einhver munur sé á, þó hann sé ekki mikill).
Þá kemur að megintilgangi þessara skrifa. Tækninni hefur flogið framm undanfarin ár og áratugi. Það má segja að fyrir um hundrað árum að þá var ekki hægt að framfylgja líðræðinu á annan hátt, en að kjósa einhvern fámennan hóp til að sjá um lýðræðið fyrir okkur. Þá var ekkert internet og ekkert sem heitir rafrænt fyrirkomulag. En nú er staðan önnur. Yfir 97% þjóðarinnar skiluðu skattaskýrslunni rafrænt á síðasta ári. Fyrir ekki svo mörgum árum, að þá var bara ekki hægt að skila henni (eða nokkru öðru), rafrænt.
Af hverju er ekki hægt að láta þjóðina hafa meiri áhrif á þjóðmálin á sama hátt. Sennilega að því að þá missa þessir aðilar sem vilja ráða öllu, eitthvað af sínum völdum, og það má auðvitað ekki. Við meigum auðvitað ekki kjósa neitt, nema þá sjálfa til að sjá um þetta allt "fyrir okkur".
Tæknin býður upp á að þessu verði breytt. Við eigum að eiga heimtingu á að geta átt meiri áhrif á hvernig mál fara á alþyngi. Það er stöðugt verið að mata okkur í fréttum, að í hinum og þessum skoðanakönnunum séu hinar og þessar niðurstöður. Yfirleitt mælist ekki mikill munur á niðurstöðum, eftir hvaðan kannanirnar eru gerðar. Það væri sjálfsagt hægt og sennilega tiltöluleg einfalt, að bjóða okkur að hafa áhrif á einhver mál á alþingi, með einhverskonar skoðannakönnunum, og þá sjálfsagt með þeim upplýsingum sem þarf til að gefa sér rétta niðurstöðu. Það væri hægt að búa til úrtak úr þjóðskrá, sem endurspeglaði fólkið í landinu (það er að segja þá sem eru þá komnir með kosningaaldur), og fá það til að gefa álit sitt á einhverjum málum alþyngis, og að sú niðurstaða hefði eitthvað vægi við endanlega niðurstöðu. Mér finnst í raun löngu komin tími á að fara að gera einhverjar tilraunir með svona. Og kannski verður eftir nokkur ár hægt að fá 97% þjóðarinnar til að kjósa um niðurstöðu, flestra ágreiningsefna á alþyngi.
Eins væri hægur vandi að skipta þessu "silfurskeiðafólki" á alþyngi út, og bara búa hreinlega til "úrtak úr þjóðskrá" til að bjóða setu á alþyngi. Þar yrði þó að vanda betur valið, því einhverjar reglur þyrfti að hafa á því úrtaki (sjálfsagt mundu menn t.d. ekki vilja fá síafbrotamenn á þing). Maður gæti hugsað sér að fyrst mundi vera ákveðin prósenta þingmanna valdir á þennan hátt og síðan smátt og smátt aukið í, þar til menn væru sáttir (hvort heldur að það væri 25%, 50% eða 100% þingmanna, valdir á þann hátt). Ég get ekki ýmindað mér að út úr því gæti komið eitthvað verra en það sem við erum alltaf með eftir hverjar kosningar núna.
Takk fyrir að lesa.
Kjarri - thaiiceland
Hér er thaiiceland bloggið okkar
sunnudagur, 27. desember 2015
laugardagur, 15. ágúst 2015
Bangkok á Thailensku
Allir vita að höfuðborg Thailands heitir Bangkok. En það eru hinsvegar ekki margir sem vita að á Thailensku heitir borgin ekki Bangkok, heldur Krung Thep. Ekki nóg með það, heldur er Krung Thep bara stytting á miklu lengra nafni.
Thailendingar kalla höfuðborgina sína Krung Thep, og það kemur fyrir (þó það sé reyndar ekki oft), að maður hittir einstaka fólk í sveitum landsins, sem hefur ekki hugmynd um hvað Bangkok er.
Þó nafnið Krung Thep sé algengast í samtölum milli manna, að þá er opinberlega oftast talað um Krung Thep Maha Nakhon. Samt er það líka stytting á miklu lengra nafni.
Segjum svo að einhver Thailendingur sé staddur á lestarstöð og ættlaði að kaupa miða til Bangkok og hann mundi rumsa út úr sér öllu nafninu, að þá yrði það svona.
Halló. Ég ættla að fá einn miða til -
"Krungthepmahanakhon Amonrattanakosin Mahintharayutthaya Mahadilokphop Noppharatratchathaniburirom Udomratchaniwetmahasathan Amonphimanawatansathit Sakkathattiyawitsanukamprasit"
Það sjá það allir að buna öllu þessu út úr sér í hvert sinn sem maður ættlaði til höfuðborgarinnar er bara meira en nóg fyrir flesta. þetta nafn er skráð í heimsmetabók Guinness sem lengsta staðarnafn í heiminum.
Sé nafnið þýtt yfir á ensku mundi það vera svona
City of angels, great city of immortals, magnificent city of the nine gems, seat of the king, city of royal palaces, home of gods incarnate, erected by Vishvakarman at Indra's behest.
Það er til Thailenskt lag þar sem textinn er bara nafnið á höfuðborginni. Þetta lag er rúmar 6 mínutur á lengd og höfuðborgarnafnið endurtekið nokkrum sinnum í laginu (kannski um 6-7 sinnum, þó ég hafi ekki talið það). Enginn annar texti er í laginu, - bara nafnið á höfuðborginni.
Hér er linkur á lagið inni á youtube
https://www.youtube.com/watch?v=m7St5UhYUCE
Þetta er bara hið skemmtilegasta lag og alveg þess virði að hlusta á það.
Ég læt hér fylgja nafnið á höfuðborginni, skrifað með Thailensku letri.
กรุงเทพมหานคร อมรรัตนโกสินทร์ มหินทรายุธยา มหาดิลกภพ นพรัตนราชธานีบูรีรมย์ อุดมราชนิเวศน์มหาสถาน อมรพิมานอวตารสถิต สักกะทัตติยวิษณุกรรมประสิทธิ์
Takk fyrir að lesa.
Kjarri - thaiiceland
Thailendingar kalla höfuðborgina sína Krung Thep, og það kemur fyrir (þó það sé reyndar ekki oft), að maður hittir einstaka fólk í sveitum landsins, sem hefur ekki hugmynd um hvað Bangkok er.
Þó nafnið Krung Thep sé algengast í samtölum milli manna, að þá er opinberlega oftast talað um Krung Thep Maha Nakhon. Samt er það líka stytting á miklu lengra nafni.
Segjum svo að einhver Thailendingur sé staddur á lestarstöð og ættlaði að kaupa miða til Bangkok og hann mundi rumsa út úr sér öllu nafninu, að þá yrði það svona.
Halló. Ég ættla að fá einn miða til -
"Krungthepmahanakhon Amonrattanakosin Mahintharayutthaya Mahadilokphop Noppharatratchathaniburirom Udomratchaniwetmahasathan Amonphimanawatansathit Sakkathattiyawitsanukamprasit"
Það sjá það allir að buna öllu þessu út úr sér í hvert sinn sem maður ættlaði til höfuðborgarinnar er bara meira en nóg fyrir flesta. þetta nafn er skráð í heimsmetabók Guinness sem lengsta staðarnafn í heiminum.
Sé nafnið þýtt yfir á ensku mundi það vera svona
City of angels, great city of immortals, magnificent city of the nine gems, seat of the king, city of royal palaces, home of gods incarnate, erected by Vishvakarman at Indra's behest.
Það er til Thailenskt lag þar sem textinn er bara nafnið á höfuðborginni. Þetta lag er rúmar 6 mínutur á lengd og höfuðborgarnafnið endurtekið nokkrum sinnum í laginu (kannski um 6-7 sinnum, þó ég hafi ekki talið það). Enginn annar texti er í laginu, - bara nafnið á höfuðborginni.
Hér er linkur á lagið inni á youtube
https://www.youtube.com/watch?v=m7St5UhYUCE
Þetta er bara hið skemmtilegasta lag og alveg þess virði að hlusta á það.
Ég læt hér fylgja nafnið á höfuðborginni, skrifað með Thailensku letri.
กรุงเทพมหานคร อมรรัตนโกสินทร์ มหินทรายุธยา มหาดิลกภพ นพรัตนราชธานีบูรีรมย์ อุดมราชนิเวศน์มหาสถาน อมรพิมานอวตารสถิต สักกะทัตติยวิษณุกรรมประสิทธิ์
Takk fyrir að lesa.
Kjarri - thaiiceland
föstudagur, 31. júlí 2015
Að setja upp Linux á tölvu sem er með Windows 8.1
Nú eru orðin nokkur ár síðan ég fór að nota Linux. Upphaflega vildi ég bara prufa en endirinn varð sá að það er það stýrikerfi sem ég nota hvað mest.
Nú í vor keypti ég mér svo nýja fartölvu. Þetta er fín og falleg vél, en er með Windows 8.1, sem er held ég það leiðinlegasta stýrikerfi sem ég hef nokkrusinni notað (og ég byrjaði á að nota MS-DOS þegar það kom fyrst). Vegna þess hve leiðinlegt stýrikerfið er, hef ég lítið notað farvélina og oftast endað á að nota borðtölvuna heima. Ég sá á endanum að þetta gæti ekki gengið og ákvað að setja upp Linux á farvélina.
Að setja upp Linux á nýjustu tölvurnar er ekki eins og á eldri vélum. Nú er þetta hefðbundna BIOS eiginlega farið (eða ekki svo auðvelt að nálgast það), og í staðin er komið UEFI (Unified Extensible Firmware Interface, UEFI). Það ásamt fleyru gæti gert uppsetninguna á Linux ívið flóknari, en reyndar gekk upsetningin mjög vel. Fyrir LinuxMint þarf maður að slökkva á "SecureBoot" áður en maður getur sett stýrikerfið upp.
Ég lenti í einhverjum vandræðum í upphafi, því ég ættlaði að nota USB tengdan CD-spilara. Vélin vildi ekki starta sér upp þaðan. Þar sem ég átti ekki USB lykil, þá ættlaði ég að nota SD-kort og USB lesara. Það virkaði ekki heldur. Á endanum keypti ég mér USB-lykil og bjó til live-USB fyrir Linux-Mint og þá gekk þetta loksins upp. Það var tiltölulega lítið mál að setja upp Linux stýrikerfið, þó í uppsetnigu fann það ekki windows stýrikerfið. Þá þarf maður að passa upp á að uppsetningin "straui" ekki windowsið í burtu og maður velur annað en sjálfvirka uppsetningu, og þar velur maður hvaða partition maður ætlar að nota og allt það.
Uppsetningin gekk sinn vanagang. Síðan þegar henni var lokið að þá prufaði ég að endurræsa vélinna. Þar kom valmynd þar sem hægt var að velja hvaða stýrikerfi ætti að opna. Fyrst prufaði ég Windows-ið þar sem ég vildi vita að það væri allt í lagi. Windows-ið opnaði og allt var eðlilegt þar. Þá endurræsti ég aftur og valdi svo Linux Mint í valmyndinni. Þá opnaðist Mint-ið og ég var komin í mitt upáhalds stýrikerfi. Sennilega líður einhver tími þar til ég opna Windows-ið aftur.
Nú í vor keypti ég mér svo nýja fartölvu. Þetta er fín og falleg vél, en er með Windows 8.1, sem er held ég það leiðinlegasta stýrikerfi sem ég hef nokkrusinni notað (og ég byrjaði á að nota MS-DOS þegar það kom fyrst). Vegna þess hve leiðinlegt stýrikerfið er, hef ég lítið notað farvélina og oftast endað á að nota borðtölvuna heima. Ég sá á endanum að þetta gæti ekki gengið og ákvað að setja upp Linux á farvélina.
Að setja upp Linux á nýjustu tölvurnar er ekki eins og á eldri vélum. Nú er þetta hefðbundna BIOS eiginlega farið (eða ekki svo auðvelt að nálgast það), og í staðin er komið UEFI (Unified Extensible Firmware Interface, UEFI). Það ásamt fleyru gæti gert uppsetninguna á Linux ívið flóknari, en reyndar gekk upsetningin mjög vel. Fyrir LinuxMint þarf maður að slökkva á "SecureBoot" áður en maður getur sett stýrikerfið upp.
Ég lenti í einhverjum vandræðum í upphafi, því ég ættlaði að nota USB tengdan CD-spilara. Vélin vildi ekki starta sér upp þaðan. Þar sem ég átti ekki USB lykil, þá ættlaði ég að nota SD-kort og USB lesara. Það virkaði ekki heldur. Á endanum keypti ég mér USB-lykil og bjó til live-USB fyrir Linux-Mint og þá gekk þetta loksins upp. Það var tiltölulega lítið mál að setja upp Linux stýrikerfið, þó í uppsetnigu fann það ekki windows stýrikerfið. Þá þarf maður að passa upp á að uppsetningin "straui" ekki windowsið í burtu og maður velur annað en sjálfvirka uppsetningu, og þar velur maður hvaða partition maður ætlar að nota og allt það.
Uppsetningin gekk sinn vanagang. Síðan þegar henni var lokið að þá prufaði ég að endurræsa vélinna. Þar kom valmynd þar sem hægt var að velja hvaða stýrikerfi ætti að opna. Fyrst prufaði ég Windows-ið þar sem ég vildi vita að það væri allt í lagi. Windows-ið opnaði og allt var eðlilegt þar. Þá endurræsti ég aftur og valdi svo Linux Mint í valmyndinni. Þá opnaðist Mint-ið og ég var komin í mitt upáhalds stýrikerfi. Sennilega líður einhver tími þar til ég opna Windows-ið aftur.
föstudagur, 13. febrúar 2015
Um hvað lífið getur oft verið erfitt, en skondið um leið.
Í dag fór ég á fund hjá Forever Living. Þar hitti ég mann sem er að byrja sín fyrstu skref sem sjálfstæður söluaðili hjá Forever Living (í svipaðri stöðu og ég sjálfur). Við ræddum saman um heima og geyma og þar kom að talið barst í það að ég hafi átt heima í Thailandi í um átta ára skeið, og væri enn skráður í hjúskap við fyrrverandi konu mína, þó við hefðum lokið samvistum fyrir um níu árum síðan.
Í framhaldi af þessu samtali ákvað ég að setja þetta hér niður, þar sem þrátt fyrir að þetta sé grafalvarlegt og valdi okkur töluverðum vandræðum, að þá er þetta líka mjög broslegt alltsaman.
Það var fyrrihluta árs 2006 að fyrverandi hjónaband var komið í þrot. Við höfðum verið að fara í sitthvora áttina um langt skeið og það var komið allt of mikið gap á milli okkar. Gap sem ekki var brúað. Samt hafði aldrei komið í tal að slíta þessu. En þetta var ekki að ganga og það var bara spurning hvenær þetta mundi enda og á endanum fór svo að skilnaður var óumflýanlegur. Ég ættla ekki að fara út í ástæðurnar og deilurnar í skilnaðinum. Ef ég gerði það að þá væri ég auðvitað að skýra frá annarri hliðinni á því máli en ekki hinni og mér finnst það ekki rétt af mér, auk þess sem það væri mjög rang vegna barnanna okkar.
Ég ættla hefja söguna frá samkomulagi sem við gerðum fyrir dómstólum í Surin í Thailandi. Eftir töluverð ósætti og stapp um skilnaðin var eina leiðin að leita á náðir dómstóla til að komast að niðurstöðu. Málið var að lokum tekið fyrir þann 24 apríl 2007 og þar komumst við að samkomulagi um meginatriði skilnaðarins. Bæði vorum við samþykk að skilja, og kemur fram á samkomulaginu að við ættlum ganga frá skilnaðinum á bæjarskrifstofum þar fyrir 4 mai sama ár. Hér kemur samkomulagið í heild sinni.
Síðar kom í ljós að framkvæmdin var ekki svo einföld eins og hún leit út á pappírunum. Þegar við fórum á bæjarskrifstofuna og ættluðum endanlega að ganga frá þessu að þá kom babb í bátin. Starfsmenn bæjarskrifstofuna sögðust ekki meiga ganga frá þessu og sögðu að þar sem við stofnuðum til hjúskapar á Íslandi að þá yrði að ljúka hjúskapnum hjá stjórnvöldum á Íslandi. Jæja þá var ekkert annað en að hafa samband til Íslands og klára málið þar. En nei.... eftir að hafa haft samband hingað til Íslands að þá var mér tjáð að þar sem við vorum bæði í Thailandi að þá væri ekki hægt að ganga frá skilnaðinum á Íslandi nema við kæmum sérstaklega til Sýslumans til þess (flug til Íslands). Mér var tjáð að við ættum að geta gengið frá þessu hjá Thailenskum stjórnvöldum. Aftur var farið á bæjarskrifstofuna en við fengum bara sömu svör og síðast. Þá var talað við lögfræðing sem hafði samband einhverja aðalskrifstofu í Bangkok og fékk þau svör að þetta ÆTTI að vera hægt en yrði að fara í gegnum sömu bæjarskrifstofu sem við höfðum farið á (þar sem fyrrverandi kona mín var búsett). Þrátt fyrir þessi svör var ekki hægt að hagga starfsmönnunum á bæjarskrifstofuni sem sögðu þetta ekki hægt og yrði að gerast á Íslandi.
Síðan var það í september sama ár sem ég kem til Íslands í skamman tíma. Fyrir þá ferð gerðum við annað samkomulag til að tryggja betur hugsanlega lausa enda í fyrra samkomulaginu (sjá hér).
Þegar til Íslands kom, fór ég til Sýslumans í Reykjavík og ættlaði nú að ganga frá þessu í eitt skipti fyrir öll. En allt á sama veg. Þó stæði skýrum stöfum í samkomulaginu frá dómstólum í Thailandi að við samþykktum bæði skilnað, að þá var það ekki nóg. Til að ganga frá skilnaðinum að þá varð annaðhvort hún sjálf að koma eða aðili með umboð hennar, til sýslumans til að staðfesta það að hún samþykkti skilnaðin. Samningurinn frá Thailandi breytti þar engu um. Ég lét hinsvegar bóka að ég sótti eftir skilnaði og ættlaði svo að reyna að fá hana til að fá sér umboðsmann.
Þegar út til Thailands var komið var maður aftur komin á byrjunarreit. Hún hafði ekkert samband við neinn á Íslandi og engin sem gæti verið umboðsmaður nema einhver í fjölskyldunni minni (sem Sýslumaður var ekkert allt of spenntur fyrir). Á endanum gafst maður bara upp.
Eftir samkomulagið úti í Thailandi, þá hafði ég kynnst annarri konu. Það var óbeint þeirri fyrrverandi að þakka, þar sem hún hafði haldið eftir vegabréfum krakkanna og á meðan ég var að útvega neyðarvegabréf hjá Ræðismanni Íslands í Bangkok, að þá gisti ég hjá gömlum kunningja. Hann vildi endilega kynna mér fyrir konu sem hann þekkti og nú er sú kona núverandi sambýliskona mín. Nú fyrir tæpum þremur árum að þá ákváðum við heimkomu til Íslands. Við gengum frá ferðamannaáritun til Íslands fyrir sambýliskonu mína (tekur styttri tíma), og ættluðum síðan að ganga frá dvalarleyfi þegar til Íslands væri komið. Þegar til Íslands var komið, í september 2012 (5 daga ferðalag sem ég ættla að skrifa í öðrum pistli), að þá fór að vandast málið. Við gátum (og getum ekki enn), skráð okkur í sambúð. Vegna þess, að þá gat sambýliskona mín ekki fengið dvalarleyfi vegna sambúðar við Íslending, þrátt fyrir að við gátum sýnt fram á sambúð í meira en fimm ár (árið 2012). Eftir nokkurn tíma að reyna að finna lausn, kom Útlendingastofnun með þá tillögu um að eina leiðin væri að hún fengi dvalarleyfi út á dóttur okkar (sem er Íslenskur ríkisborgari). Útlendingastofnun skildi aðstæður okkar og reyndi að komast til móts við okkur.
Við fluttum til Hafnar í Hornafirði og þá kom upp annað vandamál. Börn mín úr fyrra hjónabandi gátu ekki fengið skráð lögheimili á Íslandi. Til þess þurfti samþykki móður þeirra. Höfn er lítið bæjarfélag og þrátt fyrir þetta að þá fóru börnin í skóla. En þetta skapaði samt mikla óvissu, því á meðan börnin voru skráð með lögheimili í Thailandi að þá vissum við ekkert hvernig færi með öll þau réttindi sem við ættum rétt á. Hvað mundi gerast ef þær veiktust eða slösuðust? Hvað með alla aðra þjónustu? Eftir nokkra tölvupósta til Sjúkratrygginga, fékk ég loks tímabundna tryggingu í 20 mánuði á meðan hægt væri að koma lögheimilismálum í lag.
Á síðasta ári var þeim svo fengið lögheimili á Íslandi með vísan í samkomulagið frá Thailandi. Auðvitað höfum við ekki fengið barnabætur með þeim frá því við fluttum til Íslands (en ættum sennilega að fá þær héðan af).
Af skilnaðarmálinu er það að segja að ég fékk mér lögfræðin í janúar 2013 til að klára þetta mál. Eftir að hafa tekið á annað ár, kom í ljós að stefna sem send var til Thailands (til minar fyrrverandi), og átti að hafa verið send mjög tímanlega, barst of seint. Kvittað var fyrir móttöku stefnunar, tveim dögum of seint fyrir lágmark byrtingartíma stefnu. Málinu var vísað frá af þeim sökum.
Og ennnnnnn og aftur er það komið á byrjunarreit, tæpum átta árum frá því samkomulagið var gert í Thailandi. Nú er lögfræðingurinn að undirbúa annað mál til að freystast til að ljúka þessu. En á meðan höldum við sambýliskona mín saman heimili. Hjá okkur búa dóttir okkar, og dætur mínar frá fyrra hjónabandi. Við eigum von á okkar öðru barni saman (eftir aðeins örfáa daga). Við erum samt ekki í sambúð. Við búum bara saman í "synd" eða eitthvað. Við getum ekki gift okkur, skráð okkur í sambúð eða nokkuð annað. Svo er annað... Hvernig væri fjölskildan stödd ef eitthvað kæmi fyrir fjölskylduföðurinn. Engin reiknar með að nokkuð gerist og það eru engar líkur á þvi. En maður verður samt að taka það með í reikningin og hvar væri fjölskyldan þá stödd???
Við höfum verið að spá í að fara í heimsókn til Thailands. Maður er samt smeikur þar sem ekkert er öruggt hjá okkur. Með því að fara úr landi, er maður þá ekki að taka áhættu varðandi börnin? Gæti kerfinu dottið eitthvað vandamál í hug? Er lögheimilisskráning barnana alveg örugg?
Ég held að við "ættum" ekki að þurfra að hafa áhyggjur..... en eins og hlutirnir hafa gengið hingað til að þá er maður í raun alls ekki öruggur.
Jæja læt þetta duga af þessu máli.
Kveðja frá okkur thaiiceland fjölskyldunni.
Í framhaldi af þessu samtali ákvað ég að setja þetta hér niður, þar sem þrátt fyrir að þetta sé grafalvarlegt og valdi okkur töluverðum vandræðum, að þá er þetta líka mjög broslegt alltsaman.
Það var fyrrihluta árs 2006 að fyrverandi hjónaband var komið í þrot. Við höfðum verið að fara í sitthvora áttina um langt skeið og það var komið allt of mikið gap á milli okkar. Gap sem ekki var brúað. Samt hafði aldrei komið í tal að slíta þessu. En þetta var ekki að ganga og það var bara spurning hvenær þetta mundi enda og á endanum fór svo að skilnaður var óumflýanlegur. Ég ættla ekki að fara út í ástæðurnar og deilurnar í skilnaðinum. Ef ég gerði það að þá væri ég auðvitað að skýra frá annarri hliðinni á því máli en ekki hinni og mér finnst það ekki rétt af mér, auk þess sem það væri mjög rang vegna barnanna okkar.
Ég ættla hefja söguna frá samkomulagi sem við gerðum fyrir dómstólum í Surin í Thailandi. Eftir töluverð ósætti og stapp um skilnaðin var eina leiðin að leita á náðir dómstóla til að komast að niðurstöðu. Málið var að lokum tekið fyrir þann 24 apríl 2007 og þar komumst við að samkomulagi um meginatriði skilnaðarins. Bæði vorum við samþykk að skilja, og kemur fram á samkomulaginu að við ættlum ganga frá skilnaðinum á bæjarskrifstofum þar fyrir 4 mai sama ár. Hér kemur samkomulagið í heild sinni.
Síðar kom í ljós að framkvæmdin var ekki svo einföld eins og hún leit út á pappírunum. Þegar við fórum á bæjarskrifstofuna og ættluðum endanlega að ganga frá þessu að þá kom babb í bátin. Starfsmenn bæjarskrifstofuna sögðust ekki meiga ganga frá þessu og sögðu að þar sem við stofnuðum til hjúskapar á Íslandi að þá yrði að ljúka hjúskapnum hjá stjórnvöldum á Íslandi. Jæja þá var ekkert annað en að hafa samband til Íslands og klára málið þar. En nei.... eftir að hafa haft samband hingað til Íslands að þá var mér tjáð að þar sem við vorum bæði í Thailandi að þá væri ekki hægt að ganga frá skilnaðinum á Íslandi nema við kæmum sérstaklega til Sýslumans til þess (flug til Íslands). Mér var tjáð að við ættum að geta gengið frá þessu hjá Thailenskum stjórnvöldum. Aftur var farið á bæjarskrifstofuna en við fengum bara sömu svör og síðast. Þá var talað við lögfræðing sem hafði samband einhverja aðalskrifstofu í Bangkok og fékk þau svör að þetta ÆTTI að vera hægt en yrði að fara í gegnum sömu bæjarskrifstofu sem við höfðum farið á (þar sem fyrrverandi kona mín var búsett). Þrátt fyrir þessi svör var ekki hægt að hagga starfsmönnunum á bæjarskrifstofuni sem sögðu þetta ekki hægt og yrði að gerast á Íslandi.
Síðan var það í september sama ár sem ég kem til Íslands í skamman tíma. Fyrir þá ferð gerðum við annað samkomulag til að tryggja betur hugsanlega lausa enda í fyrra samkomulaginu (sjá hér).
Þegar til Íslands kom, fór ég til Sýslumans í Reykjavík og ættlaði nú að ganga frá þessu í eitt skipti fyrir öll. En allt á sama veg. Þó stæði skýrum stöfum í samkomulaginu frá dómstólum í Thailandi að við samþykktum bæði skilnað, að þá var það ekki nóg. Til að ganga frá skilnaðinum að þá varð annaðhvort hún sjálf að koma eða aðili með umboð hennar, til sýslumans til að staðfesta það að hún samþykkti skilnaðin. Samningurinn frá Thailandi breytti þar engu um. Ég lét hinsvegar bóka að ég sótti eftir skilnaði og ættlaði svo að reyna að fá hana til að fá sér umboðsmann.
Þegar út til Thailands var komið var maður aftur komin á byrjunarreit. Hún hafði ekkert samband við neinn á Íslandi og engin sem gæti verið umboðsmaður nema einhver í fjölskyldunni minni (sem Sýslumaður var ekkert allt of spenntur fyrir). Á endanum gafst maður bara upp.
Eftir samkomulagið úti í Thailandi, þá hafði ég kynnst annarri konu. Það var óbeint þeirri fyrrverandi að þakka, þar sem hún hafði haldið eftir vegabréfum krakkanna og á meðan ég var að útvega neyðarvegabréf hjá Ræðismanni Íslands í Bangkok, að þá gisti ég hjá gömlum kunningja. Hann vildi endilega kynna mér fyrir konu sem hann þekkti og nú er sú kona núverandi sambýliskona mín. Nú fyrir tæpum þremur árum að þá ákváðum við heimkomu til Íslands. Við gengum frá ferðamannaáritun til Íslands fyrir sambýliskonu mína (tekur styttri tíma), og ættluðum síðan að ganga frá dvalarleyfi þegar til Íslands væri komið. Þegar til Íslands var komið, í september 2012 (5 daga ferðalag sem ég ættla að skrifa í öðrum pistli), að þá fór að vandast málið. Við gátum (og getum ekki enn), skráð okkur í sambúð. Vegna þess, að þá gat sambýliskona mín ekki fengið dvalarleyfi vegna sambúðar við Íslending, þrátt fyrir að við gátum sýnt fram á sambúð í meira en fimm ár (árið 2012). Eftir nokkurn tíma að reyna að finna lausn, kom Útlendingastofnun með þá tillögu um að eina leiðin væri að hún fengi dvalarleyfi út á dóttur okkar (sem er Íslenskur ríkisborgari). Útlendingastofnun skildi aðstæður okkar og reyndi að komast til móts við okkur.
Við fluttum til Hafnar í Hornafirði og þá kom upp annað vandamál. Börn mín úr fyrra hjónabandi gátu ekki fengið skráð lögheimili á Íslandi. Til þess þurfti samþykki móður þeirra. Höfn er lítið bæjarfélag og þrátt fyrir þetta að þá fóru börnin í skóla. En þetta skapaði samt mikla óvissu, því á meðan börnin voru skráð með lögheimili í Thailandi að þá vissum við ekkert hvernig færi með öll þau réttindi sem við ættum rétt á. Hvað mundi gerast ef þær veiktust eða slösuðust? Hvað með alla aðra þjónustu? Eftir nokkra tölvupósta til Sjúkratrygginga, fékk ég loks tímabundna tryggingu í 20 mánuði á meðan hægt væri að koma lögheimilismálum í lag.
Á síðasta ári var þeim svo fengið lögheimili á Íslandi með vísan í samkomulagið frá Thailandi. Auðvitað höfum við ekki fengið barnabætur með þeim frá því við fluttum til Íslands (en ættum sennilega að fá þær héðan af).
Af skilnaðarmálinu er það að segja að ég fékk mér lögfræðin í janúar 2013 til að klára þetta mál. Eftir að hafa tekið á annað ár, kom í ljós að stefna sem send var til Thailands (til minar fyrrverandi), og átti að hafa verið send mjög tímanlega, barst of seint. Kvittað var fyrir móttöku stefnunar, tveim dögum of seint fyrir lágmark byrtingartíma stefnu. Málinu var vísað frá af þeim sökum.
Og ennnnnnn og aftur er það komið á byrjunarreit, tæpum átta árum frá því samkomulagið var gert í Thailandi. Nú er lögfræðingurinn að undirbúa annað mál til að freystast til að ljúka þessu. En á meðan höldum við sambýliskona mín saman heimili. Hjá okkur búa dóttir okkar, og dætur mínar frá fyrra hjónabandi. Við eigum von á okkar öðru barni saman (eftir aðeins örfáa daga). Við erum samt ekki í sambúð. Við búum bara saman í "synd" eða eitthvað. Við getum ekki gift okkur, skráð okkur í sambúð eða nokkuð annað. Svo er annað... Hvernig væri fjölskildan stödd ef eitthvað kæmi fyrir fjölskylduföðurinn. Engin reiknar með að nokkuð gerist og það eru engar líkur á þvi. En maður verður samt að taka það með í reikningin og hvar væri fjölskyldan þá stödd???
Við höfum verið að spá í að fara í heimsókn til Thailands. Maður er samt smeikur þar sem ekkert er öruggt hjá okkur. Með því að fara úr landi, er maður þá ekki að taka áhættu varðandi börnin? Gæti kerfinu dottið eitthvað vandamál í hug? Er lögheimilisskráning barnana alveg örugg?
Ég held að við "ættum" ekki að þurfra að hafa áhyggjur..... en eins og hlutirnir hafa gengið hingað til að þá er maður í raun alls ekki öruggur.
Jæja læt þetta duga af þessu máli.
Kveðja frá okkur thaiiceland fjölskyldunni.
laugardagur, 3. janúar 2015
Nýja vefsíðan okkar
Jæja þá er nýja vefsíðan okkar thaiiceland.is að fá á sig mynd. Eins og oftast að þá er búið að eyða mörgum klukkutímum í að hanna, skoða, breyta, skoða aftur, laga og breyta, skoða enn aftur og...... þar til maður er loksins komin á þann stað að maður er nokkuð sáttur með árangurinn. Auðvitað er búið að leysa mörg vandamál í millitíðinni, til að ná þessum áfanga.
Eitt fyrsta vandamálið tengdist myndaalbúmminu. Það virkaði bara ekki og það var ekki fyrr en eftir margar tilraunir og breytingar að ég komst að því að sennilega var eitthvað "conflict" á milli "script-a" hjá picasaweb album-inu og "script-um" vefsíðunar minnar. Sú leið sem ég fór til að komast framhjá þessu vandamáli var að búa til sérstaka síðu bara til að sýna myndirnar og byrta þessa síðu í svokölluðu "iframe", sem er gluggi inni í aðalvefsíðunni. Notandi sem skoðar síðuna veit ekkert af þessum glugga, því síðan byrtist eins og um eina vefsíðu er að ræða. Samt eru þarna tvær síður. Ein sem er með sameiginlegt útlit alls vefsins (það er hausin og linkarnir allt þar, + "fóturinn" eða neðsti hluti síðurnar). Inni í miðjuni er síðan gluggi (sem engin sér), og þar inni í opnast önnur vefsíða sem inniheldur picasavef-myndirnar. Sú síða þarf ekki að hafa haus og fót sameiginlegu síðunar, heldur byrtir bara myndirnar, og þá þarf sú síða bara að innihalda "script" fyrir picasavef og þá verður ekkert vandamál á milli "script-a".
Eitt af öðrum vandamálunum var að eiga við Bloggið. Fyrst var að ákveða hvort ég ættlaði að hýsa bloggið sjálfur, eða stofna bloggið á einhverjum af hinum fjölda bloggvefja. Eftir smá umhugsun að þá ákvað ég að byrja á að vera með bloggið á einvherjum bloggvefnum, og ef ég verði duglegur að blogga (eða fjölskyldumeðlimirnir), að þá fara út í að hýsa þetta á vefnum mínum. Með þessu að þá þarf ég ekki að fara í að innstalla WordPress, Joomla, Drupal eða eitthvað annað bloggforrit inn á hýsinguna hjá mér og setja það allt saman upp. Það er auðvitað MIKLU betra að vera með þetta sjálfur. En á meðan ég veit ekki hvort ég verði mikill bloggari eða ekki, að þá finnst mér ekki komin tími á þessháttar aðgerðir.
Eftir þessa ákvörðun þurfti að finna aðferð til að byrta bloggin á vefnum mínum. Það eru nokkrar vefsíður sem bjóða upp á svoleiðis aðferðir og þá var það bara spurning hvar ég tæki mína lausn. Eftir að gera samanburð á þremur síðum að þá valdi ég feed2js.org (http://feed2js.org/). Útlitið frá þeim er mjög gott og eins get ég valið að þegar smellt er á bloggið, að þá opnist það í nýjum glugga.
Svona tekur maður einn og einn hlut í einu og leysir þau vandamál sem verða, þar til maður er búin að klára vefin. Einhverstaðar í miðju ferlinu tókst mér að ganga frá "Contact Us" hlutanum. Síðan þegar ég var að gera prufur að senda póst að þá komst ég að því að stundum fékk ég póst, og stundum ekki. Þetta var html og php kóðar sem ég fann hlóð niður af netinu. In í þessu var heljarinnar "skript" skjal og það svo mikið og langt að ég gat engan vegin skoðað og áttað mig á því öllu. Ég er alltaf hálf smeikur við svona sem maður getur ekki skoðað allt. Í heimi þar sem allt er fullt af vírusum og forritum sem stela auðkennum, að þá finnst mér alltaf varasamt að nota eitthvað sem maður veit ekki hvað er.
Ég ákvað að gera aðra leit og fann miklu einfaldari php skjal sem ég skildi og gat þá lagað til eftir mínum þörfum, þar til ég var sáttur við útlit og útkomu. Þá kom upp annað vandamál. Þeir póstar sem ég fékk frá þessu, komu ekki með íslensk tákn, heldur alskonar bull í staðin fyrir íslensku stafina. þá var að gera aðra leit og finna út hvernig hægt væri að laga það. Eftir mjög mikla leit (virðist ekki vera mikið um lausnir á þessu), að þá loks fann ég aðferð til að halda íslensku stöfunum. Þetta vandamál tengist php skjalinu (því skjali sem býr til tölvupóstinn). html skjalið tekur við upplýsingunum frá gesti á vefsíðuna og skilar útkomunni yfir til php skjalsins. Það skjal raðar svo þessum upplýsingum í viðeigandi hluta tölvupóstsins (frá hvaða póstfangi, á hvaða póstfang, Cc póstfang, reply póstfang, subject og síðan en ekki síst innihald póstsins). php skjalið vinnur venjulega ekki með alþjóðleg tákn og skilar þeim sem eitthvað bull í póstinum sem skjalið sendir frá sér. Það er ekki nema með sérstökum aukalínum í kóðanum sem maður kemst framhjá þessu vandamáli og fær tölvupóstin á góðri íslensku (eða jafngóðri og gesturinn skrifar:) ).
Svona er þetta nú, og loksins á síðasta degi, síðasta árs (2014), tókst mér að klára þessi vandamál öll og var orðin nokkuð sáttur með útkomuna.
Svona er það að setja upp vef. Þolinmæði og aftur þolinmæði. Endalaus vandamál sem þarf að finna lausn á. En með því að halda stöðugt áfram, að þá kemur að því að maður finnur allar lausnir og verður sáttur.
Kveðja
Kjarri - thaiiceland
Eitt fyrsta vandamálið tengdist myndaalbúmminu. Það virkaði bara ekki og það var ekki fyrr en eftir margar tilraunir og breytingar að ég komst að því að sennilega var eitthvað "conflict" á milli "script-a" hjá picasaweb album-inu og "script-um" vefsíðunar minnar. Sú leið sem ég fór til að komast framhjá þessu vandamáli var að búa til sérstaka síðu bara til að sýna myndirnar og byrta þessa síðu í svokölluðu "iframe", sem er gluggi inni í aðalvefsíðunni. Notandi sem skoðar síðuna veit ekkert af þessum glugga, því síðan byrtist eins og um eina vefsíðu er að ræða. Samt eru þarna tvær síður. Ein sem er með sameiginlegt útlit alls vefsins (það er hausin og linkarnir allt þar, + "fóturinn" eða neðsti hluti síðurnar). Inni í miðjuni er síðan gluggi (sem engin sér), og þar inni í opnast önnur vefsíða sem inniheldur picasavef-myndirnar. Sú síða þarf ekki að hafa haus og fót sameiginlegu síðunar, heldur byrtir bara myndirnar, og þá þarf sú síða bara að innihalda "script" fyrir picasavef og þá verður ekkert vandamál á milli "script-a".
Eitt af öðrum vandamálunum var að eiga við Bloggið. Fyrst var að ákveða hvort ég ættlaði að hýsa bloggið sjálfur, eða stofna bloggið á einhverjum af hinum fjölda bloggvefja. Eftir smá umhugsun að þá ákvað ég að byrja á að vera með bloggið á einvherjum bloggvefnum, og ef ég verði duglegur að blogga (eða fjölskyldumeðlimirnir), að þá fara út í að hýsa þetta á vefnum mínum. Með þessu að þá þarf ég ekki að fara í að innstalla WordPress, Joomla, Drupal eða eitthvað annað bloggforrit inn á hýsinguna hjá mér og setja það allt saman upp. Það er auðvitað MIKLU betra að vera með þetta sjálfur. En á meðan ég veit ekki hvort ég verði mikill bloggari eða ekki, að þá finnst mér ekki komin tími á þessháttar aðgerðir.
Eftir þessa ákvörðun þurfti að finna aðferð til að byrta bloggin á vefnum mínum. Það eru nokkrar vefsíður sem bjóða upp á svoleiðis aðferðir og þá var það bara spurning hvar ég tæki mína lausn. Eftir að gera samanburð á þremur síðum að þá valdi ég feed2js.org (http://feed2js.org/). Útlitið frá þeim er mjög gott og eins get ég valið að þegar smellt er á bloggið, að þá opnist það í nýjum glugga.
Svona tekur maður einn og einn hlut í einu og leysir þau vandamál sem verða, þar til maður er búin að klára vefin. Einhverstaðar í miðju ferlinu tókst mér að ganga frá "Contact Us" hlutanum. Síðan þegar ég var að gera prufur að senda póst að þá komst ég að því að stundum fékk ég póst, og stundum ekki. Þetta var html og php kóðar sem ég fann hlóð niður af netinu. In í þessu var heljarinnar "skript" skjal og það svo mikið og langt að ég gat engan vegin skoðað og áttað mig á því öllu. Ég er alltaf hálf smeikur við svona sem maður getur ekki skoðað allt. Í heimi þar sem allt er fullt af vírusum og forritum sem stela auðkennum, að þá finnst mér alltaf varasamt að nota eitthvað sem maður veit ekki hvað er.
Ég ákvað að gera aðra leit og fann miklu einfaldari php skjal sem ég skildi og gat þá lagað til eftir mínum þörfum, þar til ég var sáttur við útlit og útkomu. Þá kom upp annað vandamál. Þeir póstar sem ég fékk frá þessu, komu ekki með íslensk tákn, heldur alskonar bull í staðin fyrir íslensku stafina. þá var að gera aðra leit og finna út hvernig hægt væri að laga það. Eftir mjög mikla leit (virðist ekki vera mikið um lausnir á þessu), að þá loks fann ég aðferð til að halda íslensku stöfunum. Þetta vandamál tengist php skjalinu (því skjali sem býr til tölvupóstinn). html skjalið tekur við upplýsingunum frá gesti á vefsíðuna og skilar útkomunni yfir til php skjalsins. Það skjal raðar svo þessum upplýsingum í viðeigandi hluta tölvupóstsins (frá hvaða póstfangi, á hvaða póstfang, Cc póstfang, reply póstfang, subject og síðan en ekki síst innihald póstsins). php skjalið vinnur venjulega ekki með alþjóðleg tákn og skilar þeim sem eitthvað bull í póstinum sem skjalið sendir frá sér. Það er ekki nema með sérstökum aukalínum í kóðanum sem maður kemst framhjá þessu vandamáli og fær tölvupóstin á góðri íslensku (eða jafngóðri og gesturinn skrifar:) ).
Svona er þetta nú, og loksins á síðasta degi, síðasta árs (2014), tókst mér að klára þessi vandamál öll og var orðin nokkuð sáttur með útkomuna.
Svona er það að setja upp vef. Þolinmæði og aftur þolinmæði. Endalaus vandamál sem þarf að finna lausn á. En með því að halda stöðugt áfram, að þá kemur að því að maður finnur allar lausnir og verður sáttur.
Kveðja
Kjarri - thaiiceland
Gerast áskrifandi að:
Færslur (Atom)